Genç gazeteciler dikkat!

2 gündür e-maillerle boğuşuyorum.
Ülkemiz, aslan medyasının torpillerle doldurulmuş kadrolarında yer bulma olanağı bulamayan, gazeteciliği “okudukları” halde ciddi yerlerde iş bulma olanağı bulamamış, kıyıda köşede kalmış gencecik delikanlılar mesleklerinin sorumluluk bilincinde, yinede kendilerince bir şeyler yapmaya “üretmeye” çalışıyorlar.

Medyada yıllardır zaten “ayaklar baş” olmuştu.
İşe adam değilde, adama iş bulmak düşüncesi, “yandaşlıklar”, “adam kayırmalar”, “nüfuz kullanmalar”, “ayak oyunları” işte bu hale getirdi aslan medyamızı.

Basını zerre kadar tanımayan, gazeteciliğin “G”sini bilmeyen adamlara kadrolarını açarsan olacak olan budur.

Gazeteler, vasıfsız işçi çalıştırabilen fabrikalar yada ufak atölyeler değildir.
O kutsal yapıya adımını atan, asgari bilgilere sahip olmalıdır.
Tabii, bir ülkede holding sahipleri, sanayiciler gazete sahipliğine soyunmuş olursa elbette olacağı bu. Utanmasalar, stajyer gençlere bile yer vermeyecekler. Kaldı ki; onu bile doğru yapmıyorlar. Gazetecilik okuyan stajyer gençlere, gazetenin elektrik atölyesinde yada baskı dairesinde görev veriyorlar. Gazetenin içinde gazetecilikle ilgisi olmayan daha ne işler var ne işler. Garajda görev yapan stajyerleri bile maalesef gördüm.

“Ayaklar baş, başlar ayak” polemiği, kim nereye isterse oraya çekilebilir. Ayakları “yok” saymakla başlayan çizgide, hele “ayakların” sırtınıda sıvazlayıp, “hiç”liklerini, akıllıca savunma ve sözde insan hakları, insan eşitlikleri üzerine ne vecizeler döktürülür.
Hele bu bizim gibi“ayaklar” ülkesinde yapılınca, “ayakların” alkışını elbet alacaktır.

Sözde okumuş, diplomalı “cahil” ordusuna sahibiz.
Kültür, onu zaten geçin.
Üniversiteli delikanlı ile konuşuyorum; “eğitim-öğretim-kültür” bunları teker teker açıklayamıyor. İnatla bana kanıtlamaya çalıştığı tek şey (cümle aynen kullanılmıştır);
“Yaa. Sen ne diyorsun amca. Ben üniversite okumuşum. Senin bahsettiğin, eğitimde, öğretimde, kültürde burada verilmiyormu yani….”
Yorumunu siz yapın… Nasıl yapacaksanız…

Neyse, genç gazetecilere dönelim. Bazılarını görüyorum. Göğsüm kabarıyor. Ailelerindende aldıkları düzgün eğitimin mativasyon ve katkısı ile bir şeyler yapmaya “üretmeye” çalışıyor-çabalıyorlar.
Bazıları, “çizmeyi aşarak” tarikat ve cemaatleri araştırmaya bile başlamış. Bu gençlere gereken uyarıyı yaptım ve yapmayada devam ediyorum ama bu iş oldukça boyutlu.
Çoğu kez, cevap olarak yazdıklarımın yetersizliğini, yeterli olamayacağını biliyorum. Çünkü bu gençlerin büyük çoğunluğu ile yüz yüze söyleşi imkanına sahip değilim.
Bu gençleri, başı boş mayın gibi görüyorum. Tam donanıma sahip olmayan, bu gençler, gençliğinde verdiği “hırs-yüreklilik-gözü karalık” ile burada ayrı bir sorun olan “kendini ispatlama” yönünde yanlış adımlar atıyorlar.
Cemaat ve tarikatlara bulaşıp, Radikal İslamcıların çevrelerinde dolaşıyorlar. Araştırma adına yapılan bu iş, deneyimsiz bu gençler için ateşle oynamadır.
Gazeteciler, yazarlar, aydınlar… Sizlerde bu gençlere sahip çıkın, uyarın, yardımcı olun…
Bu gençler, bana ulaşıyorlarsa size çok daha fazla yaklaşıyor, dert ve sorunlarını paylaşıyor olmalılar.
Genç dostlarım; sizleri buradan bir kez daha uyarıyorum. Tarikat ve cemaatleri donanımsız olarak araştırmaya, buralardan bilgi toplamaya görüntü almaya kalkışmayın. Bu intihardır.
Gençliğinizi ve atılganlığınızı anlıyorum.
Ama asla unutmayın; Ülkemizin kahraman ölülere değil, cesur-yürekli ve akıllı dirilere ihtiyacı var.

Akıllı dedim aklıma geldi; Yine 2 gün önce bir gazetede çıkan yazıdan yola çıkarak, bu konunun hassasiyetini örnekleyeyim:
Beykoz’daki bir Tarikat şeyhinin villalarını görüntüleyen gazetecilere saldırılmış, makineleri alınarak darp edilmişlerdi.
Bu haberden sonra şöyle yazmıştım:
söz konusu haberde zarar – ziyan bir an önce karşılanıp, “yanlış anlamalar” tatlıya bağlanacaktır. Tatlı tatlı yaklaşan bu zevat, gazetecilerin “şikayetlerinde diretme ve üstelemelerine” fırsat vermeyecek, gerekirse “bedelini” ödeyeceklerdir.

Bakın… Tam dediğim gibi oldu. O gün bugün tek satır yazı yok. Olmaz. Olamaz.
Yazmazlar. Yazdırmazlar. Ört-bas ederler.
İşte olay bu. Ülkemizin en büyük gazetelerinden biri bu konuda geri adım atıyor.
Türkiye’de, Radikal İslam hangi noktaya gelmiş, gerisini siz anlayın artık.
Koca gazeteyi susturanlar, gencecik stajyerleri “ham” yapar…

Dostçakalın.