Kalem kullanmak

Dün okuduğum yazısında, Hasan Cemal; “Demirel’in, Özal’ın ve Tayyib’in Kürt sorununu yüreklerinde ne kadar hissettikleri” konusunda fikirlerini aktarmış…
Düşündüm de; Güleriz ağlanacak halimize – Aç tavuk kendini buğday ambarında sanırmış – Hem kel hem fodul – Ayranı yok içmeye gibi ve benzeri sözler geldi aklıma…
Sanki bu ülkede tam demokrasi uygulanıyor, sanki bu ülkede hukukun üstünlüğü ve yasalar istisnasız uygulanıyor, sanki bu ülkede insan hakları ve sivil toplum örgütleri yerli yerine oturmuş, sanki bu ülkede bağımsız yargı tam olarak işliyor, sanki bu ülkede basın-medya kültürel gelişmesini bihakkın tamamlamış. Daha sayayım mı? Ne dersiniz gerek var mı?
Evet… Bir ülkede azınlıklara verilecek haklar, ülke halklarının eşitliği ve kendi kültürleri çizgisinde bakılacak olursa, asgari bu doneler yerli yerinde olması gerektir.
Örneğin; İngiltere’nin “Birleşil Krallık” yutturmacası…
Yada Amerika, “Birleşik Devletleri” dolması…
Eeee… Adamlar mecburen sömürdükleri ülkelere (sözde fasulyeden) bayraklarını iade etti.
Bunun aksi olarak; ETA’sı, İRA’sı, Mormon’ları ve dahası neler yaşandı, ne acılar çekildi malum…
Ama ülkemizdeki Kürt olayına aynı pencereden bakamayız.
Zaten bu gerçeğin, bilenlerce saklanması-adam gibi dile getirilmemesi, çıkarı olanların birde üstelik ört-bas etmesi, dillendirilmesini engellemeleri, bu konuda bilgi ve kültür yoksunlarının çal-çene konuşmaları yada çala kalem yazmaları ve ayrıca ülkemiz üzerinden oynanan oyunları düzenleyen ve alet olanların, bu kaosu ve karmaşayı sürdürme çabaları işte bizi bu günlere bu noktaya getirdi.
Dostlarım…
Burada, kendimce bir çözüm yada yol haritası filan sunmaya kalkmayacağım.
Kaldı ki; bu siyaset bilimine ve ülkeler andlaşmalarına yada hukukuna da aykırıdan öte saygısızlık, haddini aşma olur.
Ancak; ben kimsenin duygularına, bağlantılarına, göbek bağlarına bakmadan doğrudan zaten orada öylece duran gerçeği ve asıl çözümü bir kez daha hatırlatacağım.
“Misak-ı Milli”…
Bu tek yönlü ve tek boyutlu değildir.
Ve… Misak-ı Milli sadece sınırlarla tanımlanmaz-tanımlanamaz…
Bu ülkede yaşayan azınlıklar bile bunu benimsemiştir.
Bunun en çarpıcı kanıt ve örneği; Türkiye’deki Yunanlılar “resmen rum” adını almış ve benimsemişlerdir. (Osmanlı döneminde rum kelimesi sadece yakıştırma idi ve Yunanlılar bu yakıştırmayı reddetmişlerdir. Osmanlı dönemini anlatan sayısız eserde bu konuya yer verilmiştir)
Bölgedeki aşiretlerin (akrabalık konusu) Hatay-Suriye tek istisnadır.
Kaldı ki; zaman içinde bu konuda çözüldü…
Burada diğer bir gerçek kanıt, ilk mecliste yer alan kişiler ve temsil ettikleridir.
Efendiler…
Cumhuriyet kurulduğunda, ülkemizdeki her cemaat “O” metnin altına imza koydu.
Gerçekler ortada…
Gerçek dedim aklıma geldi…
Demirel’i, Özal’ı, Tayyib’i kimler nerelerden ve neden bulup çıkardı.
Bu millet unutkandır. Kalem dediğin bunları hatırlatır.
“Yap” emri ile gelenden, hangi “yüreğindekini hissetmek”…
Dostça kalınız.